Αμάρτησα για το παιδί μου
Αμάρτησα για το παιδί μου
Οι νέες ελληνικές εκλογές είναι πια παρελθόν. Χαίρομαι που το εκλογικό σώμα ακολούθησε τη συμβουλή μου και ανέδειξε τη Ν.Δ. πρώτο κόμμα, αν και το δεύτερο μισό της πρότασής μου δεν εισακούστηκε, αφού οι ομοϊδεάτες της αγαπημένης μου Μιράντας έμειναν εκτός βουλής (η ίδια, βέβαια, δεν είχε πιθανότητες εκλογής στη βουλή, ούσα προτελευταία στο ψηφοδέλτιο επικρατείας) και μία κυβέρνηση γερμανικού τύπου (κεντροδεξιοί+νεοφιλελεύθεροι) δεν είναι προς το παρόν δυνατή. Ωστόσο, το όραμά μου για κυβέρνηση Ντόρας με υπουργό τη Μιράντα δεν έχει αποκλειστεί, αφενός λόγω της αδυναμίας σχηματισμού αυτοδύναμης κυβέρνησης από τη Ν.Δ. και των απαιτήσεων των εν δυνάμει συνεργατών της (όπως ο Κουβέλης που θέτει θέμα Σαμαρά - αλλά όχι και Ντόρας) και αφετέρου λόγω της εκπεφρασμένης θέσης του Σαμαρά για διαχωρισμό εκτελεστικής και νομοθετικής εξουσίας (που ανοίγει το δρόμο σε ικανά εξωκοινωβουλευτικά στελέχη με εμπειρία σε πολιτικές λιτότητας Δ.Ν.Τ., όπως η Μιράντα). Όπως και νά'χει, ο Σαμαράς έχει τώρα τη δυνατότητα (σε πείσμα των ειρωνικών σχολίων του ξένου τύπου) να επιτύχει τον εξ αρχής διακαή του πόθο για ανάπτυξη (όπως συνεχίζει να υποστηρίζει) μέσω σκληρών περικοπών και έτσι να διεκδικήσει το βραβείο Νόμπελ οικονομίας εφ' όρου ζωής.
Ο ελληνικός λαός, λοιπόν, επέλεξε με την ψήφο του την τήρηση του Μνημονίου. Κάποιοι υποστηρίζουν ότι η επιλογή που έκαναν οι Έλληνες ήταν η παραμονή στο Ευρώ και όχι η στήριξη των μνημονιακών πολιτικών της λιτότητας. Ευτυχώς, όλους αυτούς έσπευσε να τους διαψεύσει ο Σόιμπλε, δηλώνοντας ότι (ανεξάρτητα από το τι πίστευαν οι ψηφοφόροι) η ελληνική ψήφος ερμηνεύεται από την Ευρώπη (ή τουλάχιστον τη Γερμανία) ως επικύρωση του Μνημονίου. Οι ελπίδες που είχαν κάποιοι ψηφοφόροι των μνημονιακών κομμάτων ότι θα γίνει οποιαδήποτε διαπραγμάτευση του Μνημονίου (και τις οποίες συντηρούσαν και τα δύο κόμματα με την αλλαγή της ρητορικής τους μετά τις εκλογές της 6ης Μαΐου) διαψεύστηκαν αμέσως από την Ευρωκράτειρα, η οποία δεν δίστασε να ψέξει ακόμη και τον συνεργάτη της στον κυβερνητικό συνασπισμό.
Βέβαια, δεν ήταν όλος ο ελληνικός λαός που ψήφισε Μνημόνιο. Δεν ήταν ούτε καν η πλειοψηφία (αφού ένα ποσοστό 55% ψήφισε κόμματα που θεωρούν το Μνημόνιο τουλάχιστον λάθος). Αλλά αυτό που μέτρησε ήταν ότι μεγάλο ποσοστό υποστήριξε τα κόμματα που το υπέγραψαν και που θα συνεργαστούν σε κυβέρνηση για να το εφαρμόσουν. Η ηλικιακή κατανομή των υποστηρικτών αυτών των κομμάτων έχει επίσης ενδιαφέρον. Σύμφωνα με ένα exit poll, οι συνεργάτες του Μνημονίου είχαν 53% (=37%+16%) υποστήριξη από τους ψηφοφόρους άνω των 50, έναντι 26,9% από τους κάτω των 50, και σύμφωνα με ένα άλλο, οι 55 χρονών και άνω τούς στήριξαν σε ποσοστό 56% (=39%+17%), έναντι 26% στις ηλικίες 18-34 και 32% στις ηλικίες 35-54. Η μεγάλη δύναμη του Μνημονίου ήταν, λοιπόν, οι μεγάλες ηλικίες, κυρίως συνταξιούχοι. Κάποιοι υποστήριξαν ότι με την ψήφο της η τρίτη ηλικία καταδίκασε τις άλλες δύο και υπονόμευσε το μέλλον τους. Εγώ, όμως, πιστεύω ότι τα πράγματα δεν είναι όπως φαίνονται. Είμαι της γνώμης ότι η τρίτη ηλικία επέλεξε να κάνει κάτι πολύ ηρωικό, που θα το εκτιμήσουμε εμείς οι νεώτεροι όταν πια δεν θα είμαστε σε θέση να τους ευχαριστήσουμε.
Πριν από δύο εβδομάδες, εξετάζοντας τις λύσεις που θα μπορούσαν να μας κρατήσουν στο ευρώ και να μας βγάλουν από την κρίση, έγραψα ότι μία (απευκταία) λύση που θα μπορούσε να μας βγάλει άμεσα από την κρίση είναι η εξάλειψη όλων των συνταξιούχων, με την οποία θα εξοικονομούσαμε (από συντάξεις, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και εισφορές στα ασφαλιστικά ταμεία) τα περίπου €15 δις του ελλείμματος της χώρας, ίσως και κάτι παραπάνω. Τη λύση αυτή την απέρριψα ως απαράδεκτη, αφού δεν μπορούμε εμείς να καταδικάσουμε τους γονείς και τους παπούδες μας. Η κατάσταση όμως αλλάζει, όταν αυτοί που επηρεάζονται άμεσα δίνουν την συγκατάθεσή τους για μία λύση προς αυτή την κατεύθυνση. Όπως έχω ήδη αναφέρει, η παραπάνω λύση δεν προέκυψε από το πουθενά. Τα εφαρμοζόμενα "μέτρα" οδηγούν σαφώς προς αυτή την κατεύθυνση. Οι περικοπές στα φάρμακα που οδηγούν τους συνταξιούχους στην απελπισία, μαζί με τις περικοπές των συντάξεων που συμφωνήθηκαν μετά από "σκληρές" διαπραγματεύσεις με την τρόικα, είναι αποτελέσματα του Μνημονίου στο οποίο συναίνεσαν με την ψήφο τους οι μεγάλες ηλικίες. Το λογικό συμπέρασμα από τα παραπάνω (αποτέλεσμα εκλογών, δηλώσεις Σόιμπλε, ποσοστά ανά ηλικία, συνέπειες Μνημονίου) είναι ότι οι συνταξιούχοι, ψηφίζοντας το κόμμα του Μνημονίου, αποδέχτηκαν και τις λύσεις που αυτό προωθεί, όπως τη λεηλάτηση των συντάξεών τους για να βρεθούν τα €300εκ που μας έλειπαν τον Φεβρουάριο (και που δώσαμε το Μάιο στους σπεκουλαδόρους κατόχους του ομολόγου των €436εκ).
Εκεί, λοιπόν, που φαινόταν αδύνατο να ικανοποιήσουμε τους όρους των δανειστών μας ΚΑΙ να αποφύγουμε τη χρεοκοπία ΚΑΙ να μη θίξουμε τα συμφέροντα των κερδοσκόπων ΚΑΙ να μην επιβαρύνουμε τον γερμανό φορολογούμενο ΚΑΙ να μην υπονομεύσουμε την παραγωγική τάξη της χώρας, έρχεται σαν από μηχανής θεός η τρίτη ηλικία να προσφερθεί με αυτοθυσία ως βορά στα νύχια του Μνημονιακού τέρατος, ώστε αυτό να αφήσει ήσυχους όλους τους υπόλοιπους. Μεθαύριο που θα έρθει η Τρόικα και θα ζητήσει την τήρηση των συμφωνηθέντων, μεταξύ άλλων και την εξοικονόμηση €11,6δις για την επόμενη διετία, ο Σαμαράς θα ξέρει πού θα βρει τα απαιτούμενα ποσά. Μόνο οι συντάξεις που πληρώνει το κράτος είναι €6,5δις το χρόνο, δηλαδή €13δις στη διετία, και αν υπολογίσει κανείς την εξοικονόμηση από την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη των εκλιπόντων, το ποσό που συγκεντρώνεται είναι αρκετό όχι μόνο για τις τωρινές, αλλά και τις όποιες μελλοντικές απαιτήσεις του Μνημονιόταυρου. Όλα αυτά με την συγκατάθεση των δεκατεσσάρων (όψιμων) ευγενών Αθηναίων που θα οδεύουν στον Ευρωλαβύρινθο.
Δεν υπάρχει τίποτε πιο συγκινητικό από μία μάνα (ή μία γιαγιά) που θυσιάζεται για το παιδί (ή το εγγόνι) της.
Μόναχο, 19 Ιουνίου 2012
Άγγελος Κανλής
Διευκρίνιση: Προς αποφυγή παρεξηγήσεως, το ύφος του παραπάνω κειμένου είναι ειρωνικό. Ελπίζω να μην πάρει κανείς στα σοβαρά την “πρόταση” για ευθανασία των συνταξιούχων.
α ΠΡΟ.ΠΟ.: Έσπαγα το κεφάλι μου να βρω τι μου θύμιζαν οι πανηγυρισμοί των Νεοδημοκρατών μετά την επιβλητική τους νίκη επί του προαιώνιου υπεραντιπάλου τους. Θυμήθηκα: Beckham averts Greek tragedy
Τρίτη, 19 Ιουνίου 2012
Deus ex machina